- Gruntowna znajomość mechanizmów rynkowych i prawnych we Francji i w Polsce
- Ponad 10-letnie doświadczenie w kontaktach z organami francuskiej administracji
- Rola eksperta w zakresie delegowania pracowników do Francji
- Zapewniamy dwujęzycznego reprezentanta z dużym doświadczeniem podczas kontroli we Francji
- Łączymy potencjały obu krajów Unii Europejskiej - Francji i Polski
- Tworzymy międzynarodowy zespół
Aktualności
Delegowanie pracowników do Francji w świetle najnowszych zmian. Wyjaśniamy, jak interpretować aktualne przepisy delegowania
Francuskie Ministerstwo Pracy jeszcze w styczniu br. wydało instrukcję, określającą zasady dotyczące pracowników oddelegowanych. Celem instrukcji jest wyjaśnienie nowych przepisów krajowych i europejskich obowiązujących w zakresie delegowania, z uwzględnieniem licznych zmian legislacyjnych i regulacji w ostatnich latach.
Dokument precyzuje obowiązki firm zagranicznych, delegujących pracowników do pracy we Francji, dotyczące m.in. wynagrodzenia oraz zakresu zastosowania lokalnych przepisów kodeksu pracy, a także jakie normy unijne powinny być stosowane w zakresie bezpieczeństwa, zdrowia i higieny pracy.
Niestety, dokument zawiera ponad 70 stron i sam w sobie również nie jest przejrzysty. Przewoźnicy skarżą się na zawiłe przepisy, słusznie się obawiając poważnych konsekwencji ze strony francuskich instytucji. Przyjrzyjmy się zatem podstawowym prawom, mającym zastosowanie do pracowników delegowanych.
“Twardy rdzeń” francuskich warunków pracy
Zgodnie z unijną dyrektywą o delegowaniu pracowników, względem osób zatrudnionych stosuje się minimalny zakres podstawowych praw, zwany potocznie “twardym rdzeniem” warunków pracy. Obejmuje on 11 dziedzin prawa pracy (francuski kodeks pracy, art. L. 1262-4):
- Indywidualna i zbiorowa wolność w stosunku pracy;
- Dyskryminacje i równość zawodowa pod względem płciowym;
- Ochrona macierzyństwa, urlop macierzyński i ojcowski oraz opieka nad dzieckiem, urlop na wydarzenia rodzinne;
- Warunki świadczenia i poręczenia należne pracownikom przez firmy wykonujące pracę tymczasową;
- Wykonywanie prawa do strajku;
- Czas pracy, odpoczynek wyrównawczy, dni świąteczne, coroczny płatny urlop, czas pracy i praca nocna młodych pracowników;
- Warunki przynależności do kas urlopowych i funduszy na złe warunki pogodowe;
- Wynagrodzenie w rozumieniu art. L. 3221-3, wypłata wynagrodzenia, w tym dodatków za godziny nadliczbowe;
- Zasady dotyczące bezpieczeństwa i higieny w pracy, wieku dopuszczenia do pracy, zatrudnienia dzieci;
- Nielegalna praca;
- Dokonanie zwrotów kosztów zawodowych dotyczących opłat o szczególnym charakterze, związanych z pełnioną przez pracownika funkcją lub zatrudnieniem, ponoszonymi przez oddelegowanego pracownika w trakcie wykonywania jego obowiązków, w postaci transportu, posiłków i zakwaterowania.
W ramach powyższych obszarów obowiązują zasady, że oddelegowany pracownik musi podlegać przepisom kodeksu pracy i postanowieniom rozszerzonych układów zbiorowych, odpowiadających działalności pracownika w ramach jego służby we Francji.
Należy również pamiętać, że po okresie oddelegowania, wynoszącym 12 miesięcy, ten “twardy rdzeń” jest uzupełniany o inny, dodatkowy zakres praw przewidzianych we francuskim kodeksie pracy, który należy zapewnić delegowanemu pracownikowi.
Wynagrodzenie należne oddelegowanemu pracownikowi
Do składników wynagrodzenia, które należy uwzględnić przy ustalaniu kwoty brutto należnej oddelegowanemu pracownikowi we Francji, należą:
- wynagrodzenie minimalne,
- płatny urlop,
- dodatki za godziny nadliczbowe,
- świadczenia rzeczowe,
- premie pracownicze,
- odszkodowania przewidziane w rozszerzonym układzie zbiorowym pracy,
- dodatki specyficzne dla oddelegowania.
Chcąc obliczyć wysokość wynagrodzenia, polski pracodawca powinien dokonać porównania wynagrodzenia wypłaconego oddelegowanemu pracownikowi na podstawie ustawodawstwa mającego zastosowanie do umowy o pracę, tj. wynagrodzenia państwa członkowskiego pochodzenia oraz wynagrodzenia należnym za oddelegowanie do Francji. Porównanie należy przeprowadzić na łącznych kwotach wynagrodzeń brutto, tj. przed składkami na ubezpieczenie społeczne, a nie na poszczególnych składnikach wynagrodzenia.
Wydatki służbowe pokrywane przez pracodawcę
Od 30 lipca 2020 roku pracodawca musi dokonać zwrotu oddelegowanemu pracownikowi wydatków służbowych, poniesionych przez pracownika w ramach wykonywanego świadczenia. Zwrotowi podlegają koszty związane z transportem, wyżywieniem i zakwaterowaniem pracownika.
Należy jednak pamiętać, że zwrot pieniędzy może mieć miejsce tylko przy spełnieniu następujących warunków:
- zwrot jest obowiązkowy na mocy przepisów prawnych lub umownych;
- dotyczy jednej z następujących sytuacji: podróż między domem a pracą, podróż między dwoma miejscami pracy, podróżowanie między kilkoma miejscami pracy bez powrotu do pierwszego miejsca pracy.
Delegowanie pracowników z krajów trzecich
Obywatele państw trzecich, nie należących do Unii Europejskiej, muszą mieć jedno zezwolenie na pracę - w Polsce lub we Francji. Nie ma potrzeby posiadania zezwoleń do pracy w obu krajach. Ponadto powinni się oni legitymować zaświadczeniem A1. Dokument potwierdza ich przynależność do określonego systemu ubezpieczeń społecznych.
Należy jednak pamiętać, że od tych reguł są wyjątki. Pracodawcy delegujący pracowników spoza UE w ramach własnej działalności (np. w celach biznesowych, promocyjnych, na własny rachunek), są zwolnieni z dwóch podstawowych obowiązków: składania deklaracji o delegowaniu do Inspekcji pracy oraz wyznaczania przedstawiciela. Należy jednak na wniosek Inspekcji pracy przedstawić do urzędu odpowiednie dokumenty.